Auguste Lacaussade i emigracja polska – konferencja naukowa

MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA NAUKOWA
W poszukiwaniu własnej tożsamości…
Auguste Lacaussade i emigracja polska na paryskim bruku
13–14 grudnia 2018

Organizatorzy:

  • Uniwersytet Wrocławski
  • Instytut Filologii Polskiej
  • Instytut Filologii Romańskiej

Konferencja organizowania przy współudziale:

  • Association des Amis d’Auguste Lacaussade (La Réunion)
  • Centre de Recherches et d’Études sur les Sociétés de l’Océan Indien
    (Université de La Réunion)

  • Paris 3 (TRACT /PRISMES EA 4398)

Patronat:

  • Muzeum Pana Tadeusza
    Zakładu Narodowego im. Ossolińskich

Komitet naukowy konferencji:

prof. Prosper Ève (Université de La Réunion),
prof. Christine Raguet (Université Paris Sorbonne Nouvelle),
prof. Pätrick Quillier (Université de Nice Sophia Antipolis),
prof. Justyna Bajda (Uniwersytet Wrocławski),
prof. Maja Pawłowska (Uniwersytet Wrocławski)

Komitet organizacyjny konferencji:

prof. Prosper Ève (Université de La Réunion),
prof. Justyna Bajda (Uniwersytet Wrocławski), 
prof. Maja Pawłowska (Uniwersytet Wrocławski)

___________________________________________________

Auguste Lacaussade


Auguste Lacaussade, francuski poeta o bogatej, choć naznaczonej wieloma trudnymi momentami biografii, urodził się w 1815 roku w Saint-Denis na Île de Bourbon (obecnie La Réunion) jako nieślubny syn adwokata Pierre’a-Augustin Cazenave de Lacaussade i metyski Fanny-Lucile, zwanej Desjardins.

Młodzieńcze lata spędził we Francji, gdzie ukończył szkołę i zaczął zawierać pierwsze przyjaźnie, między innymi z poetą Charles’em Leconte de Lisle. Dwukrotnie powracał na rodzinną wyspę, ale ostatecznie, w 1839 roku osiadł na Starym Kontynencie. We Francji założył rodzinę i tu też rozpoczęła się jego kariera pisarska. W 1844 roku Lacaussade został sekretarzem Charles’a Sainte-Beuve, a kilka lat później dołączył do grupy abolicjonistów zebranych wokół Victora Schoelchera. Zdolny i błyskotliwy, szybko zaczął być widoczny w literackim środowisku Paryża. Publikował w „La Revue des Deux Mondes” i w „Revue de Paris”, oficjalnym piśmie francuskich romantyków. Płynnie władał wieloma językami, m.in.: greką i łaciną, językiem angielskim, włoskim, polskim. Pracował nad licznymi przekładami, wydał swój pierwszy tomik Poèmes et paysages, za który otrzymał literacką nagrodę Akademii Francuskiej Prix Bordin. Pod rządami Drugiego Cesarstwa został dyrektorem pisma rządowego, a następnie, w 1872 roku, powołano go na stanowisko bibliotekarza Senatu.

Zmarł w 1897 roku i został pochowany na cmentarzu na Montparnassie. W 2006 roku jego ciało przeniesiono na wyspę La Réunion.

___________________________________________________

O KONFERENCJI

Zasadniczym celem działalności Towarzystwa Przyjaciół Augusta Lacaussade’a (Association des Amis d’Auguste Lacaussade) jest pogłębianie znajomości życia i twórczości Augusta Lacaussade’a – kosmopolity, intelektualisty, pisarza i tłumacza. Od kilkunastu lat członkowie Towarzystwa organizują naukowe spotkania w miejscach, które bezpośrednio bądź pośrednio wiążą się z życiem i działalnością Lacaussade’a. Po paryskiej konferencji w izbie francuskiego Senatu (2006), kolejne miały miejsce w Bordeaux (2007), Nantes (2008), Le Réduit (wyspa Maurice: 2009, 2011, 2013), Nicei (2010), raz jeszcze w Paryżu (Université Sorbonne Nouvelle, 2012).

Chcąc podkreślić i docenić rolę, jaką literatura polska odegrała w dziele Lacaussade’a jako tłumacza, kolejne spotkania zostały zaplanowane w Polsce, we Wrocławiu. Konferencja, która odbyła się w 2013 roku (August Lacaussade w kręgu spraw polskich) została poświęcona pracy francuskiego poety jako tłumacza literatury polskiej oraz jego licznym – tak zawodowym, jak i prywatnym – kontaktom z polskimi pisarzami i intelektualistami przybywającymi do Francji w XIX wieku. Podczas tegorocznej konferencji (13-14 grudnia 2018) tematem przewodnim będzie hasło tożsamości narodowej, jedno z najistotniejszych dla Wielkiej Emigracji.

Obrady będą się toczyć wokół takich zagadnień jak:

1. Paryż, ziemia obiecana dla Augusta Lacaussade’a i emigracji polskiej.

2. Utożsamienie z:

  • krajem rodzinnym;  
  • narodem; 
  • językiem; 
  • religią; 
  • historią; 
  • kulturą (literatura, malarstwo, muzyka); 
  • najbliższymi (rodzina, przyjaźnie); 
  • wspomnieniem kraju lat dziecinnych; 
  • naturą kraju rodzinnego.

3. Tożsamość podtrzymywana poprzez:

  • kontakty z towarzyszami na emigracji;
  • pracę literacką bądź artystyczną;
  • zaangażowanie w życie polityczne;
  • instytucje kultury;
  • wspomnienia (pamiętniki, listy).

Językiem obrad będzie język francuski.