Recital skrzypcowo–wiolonczelowy Danuty i Miłosza Drogowskich

Recital skrzypcowo–wiolonczelowy
Danuty i Miłosza Drogowskich
koncert kameralny z cyklu współbrzmienia

  •  13 stycznia 2019 (niedziela), godzina 18.00
  • Danuta Drogowska / skrzypce
    Miłosz Drogowski / wiolonczela
  • bilety: 30 zł, liczba biletów ograniczona, miejsca nienumerowane
    (bilety dostępne online oraz w kasach muzeum)
    >>kup bilet online

Zapraszamy na styczniowy koncert z cyklu Współbrzmienia, podczas którego w Salonie romantycznym Muzeum Pana Tadeusza wystąpią skrzypaczka Danuta Drogowska i wiolonczelista Miłosz Drogowski.

Gorycz, tak charakterystyczna dla wielu dzieł Alfreda Schnittkego, przesiąka całą miniaturową formę Stille Musik. Utwór ukończony został w kwietniu 1979 i zadedykowany Michailowi Druskinowi – muzykologowi i wielbicielowi muzyki współczesnej. To, czego spodziewamy się usłyszeć, sugerując się tytułem (dosłownie:  „spokojna” lub „cicha muzyka”), dalekie jest od połączonych, nieraz gniewnych brzmień skrzypiec i wiolonczeli.

Oprócz utworu Schnittkego, podczas styczniowego recitalu usłyszymy także Sierrę Hanny Kulenty z 1996 roku. Kompozytorka mówi o swoim dziele następująco:

Sierra – to góra po hiszpańsku i marka samochodu Ford. Tak się składa, że utwór to ciągłe wzrastanie do kulminacji, do osiągnięcia jakiegoś szczytu, niekoniecznie góry… Bardziej metafizyczna zaduma i trans w tej wspinaczce. Samochodem Sierra rozbiłam się w 1992 roku w wypadku, gdzie moja dziesięcioletnia córka zginęła. To również metafizyczna zaduma i wspinaczka do ułożenia sobie tego bezwzględnego balansu wszechświata i w głowie, i w duszy. Pisząc ten utwór, poczułam ulgę.

Następną kompozycją, która zabrzmi w interpretacji Danuty i Miłosza Drogowskich, będzie Duo op. 7/1 Hannsa Eislera. Artysta ukończył je w 1924 roku, rok po zakończeniu studiów u Arnolda Schoenberga w Wiedniu. Erwin Ratz, austriacki muzykolog i teoretyk muzyki pisał, że Eisler znalazł się w gronie trzech najwyżej cenionych przez Schoenberga uczniów, wraz z Antonem Webernem i Albanem Bergiem. Twórczość kameralna Eislera koncentrowała się w dwóch przedziałach czasowych, przypadających na lata 1920-1928 oraz 1932-1947. Dwuczęściowe Duo op. 7 powstało w pierwszym okresie, czyli w czasie silnego wpływu Schoenberga na Eislera i pierwszych znaczących sukcesów, w tym podpisania dziesięcioletniego kontraktu z wiedeńskim wydawnictwem Universal. Zwięzła rytmicznie część pierwsza Duo wyraźnie nawiązuje w charakterze do walca, kontrastując z częścią drugą – wirtuozowską, o gęściejszej fakturze.

Jako ostatni zabrzmi utwór Rejoice! na skrzypce i wiolonczelę, dedykowany małżeństwu Olega Kagana i Natalii Gutman, napisany w 1981 roku przez Sofię Gubaidulinę. Kompozytorka urodziła się w 1931 roku w Czystopolu (Republika Tatarska). Studiowała w Kazaniu, a następnie w Konserwatorium Moskiewskim. Jej kompozycja dyplomowa została doceniona przez Dymitra Szostakowicza. Po pierwszym kontakcie z Rejoice! słuchacz może być zaskoczony, że muzyka nie do końca wyraża tytułowe radosne zawołanie. Jak wyjaśnia sama artystka: „Nie należy zakładać, że chciałam zilustrować temat radości w mojej muzyce…”. Tytuły kolejnych pięciu części Rejoice! pochodzą z nauk Grigorija Skoworoda (1722-1794), ukraińskiego filozofa i teologa.

Program:
Alfred Schnittke – Stille musik
Hanna Kulenty – Sierra
Hanns Eisler – Duo op. 7/1
I Tempo di Minuetto
II Allegretto vivace

Przerwa

Sofia Gubaidulina – Rejoice!
I your joy no man taketh from you
II rejoice with them that do rejoice
III rejoice, rabbi
IV and he returned into his house
V listen to the still small voice within

[55’]

o artystach:

Danuta Drogowska – skrzypaczka. Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej im. Z. Brzewskiego w Warszawie. W 2014 roku ukończyła z wyróżnieniem warszawski Uniwersytet Muzyczny im. F. Chopina w klasie skrzypiec prof. Jana Staniendy, obecnie skrzypaczka NFM Filharmonii Wrocławskiej. Od 2014 roku gra również w zespole kameralnym Elliptique Ensemble, który realizuje przedsięwzięcia nawiązujące do aktywności orkiestrowej i kameralnej, prowadząc warsztaty dla instrumentalistów orkiestr kameralnych szkół muzycznych. Laureatka krajowych i międzynarodowych konkursów skrzypcowych oraz kameralnych, m.in. Wildflower Music Showcase International Recording Competition for Chamber Music, Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej w Yurmala na Łotwie (II nagroda) oraz Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. J. Zarębskiego w Warszawie (I i III nagroda). Półfinalistka 19th Jeunesses International Music Competition w Bukareszcie. Swoje umiejętności doskonaliła na wielu kursach muzycznych pod kierunkiem takich artystów jak: Mirosław Ławrynowicz, Jan Stanienda, Petru Monteanu, Edward Zienkowski, Konstanty Andrzej Kulka, Szymon Krzeszowiec, Matis Vaytsner, Tomasz Tomaszewski, Jose Gallardo, Alexander Gebert, Katarzyna Jankowska, Maja Nosowska. Była również czterokrotną stypendystką Kursów Muzycznych w Goch w Niemczech, a w 2014 roku uczestniczyła w akademii orkiestry Sinfonia Varsovia. Jako solistka i kameralistka koncertowała w Estonii, Francji, Holandii, Niemczech, Szwecji, Szwajcarii, Włoszech, a także w wielu polskich filharmoniach.

Miłosz Drogowski – wiolonczelista. Urodzony w Inowrocławiu, gdzie do 18. roku życia kształcił się pod kierunkiem prof. Renaty Marzec, ukończył studia na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie w klasie prof. Andrzeja Bauera i jego asystenta Bartosza Koziaka oraz na Uniwersytecie Sztuki w Bernie w klasie prof. Louise Hopkins, otrzymując dyplom z wyróżnieniem. W trakcie sezonu artystycznego 2014/2015 był wiolonczelistą Międzynarodowej Akademii Ensemble Modern we Frankfurcie. Obecnie, jako członek Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, współtworzy Chain Ensemble – nowo powstały zespół muzyki nowej – oraz pracuje w NFM Filharmonii Wrocławskiej. Swoją edukację uzupełniał, pracując pod kierunkiem takich muzyków jak Lucas Fels (Arditti Quartet), Corina Belcea (Belcea Quartet), Hatto Beyerle (Alban Berg Quartet), Kazimierz Michalik, Julius Berger, Umberto Clerici, Arto Noras, Miklos Perenyi. Szczególnie zainteresowany muzyką nową, współpracuje z kompozytorami młodego pokolenia, prawykonując ich dzieła solowe i kameralne na festiwalach w Polsce i za granicą („Warszawska Jesień”, Festiwal Tradycji i Awangardy Muzycznej „Kody” w Lublinie, Gaudeamus Muziekweek w Utrechcie, Manifeste w Paryżu, Kontrasty we Lwowie i wiele innych). Od 2008 roku jest członkiem Warszawskiej Grupy Cellonet. Jest laureatem i finalistą wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów, m.in. Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, Gianni Bergamo Classic Music Award w Lugano, Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. D. Poppera w Varpalocie.

o cyklu:
Współbrzmienia
Cykl muzyczny, podczas którego historyczne wnętrza Kamienicy Pod Złotym Słońcem, w której mieści się Muzeum, współbrzmią z kompozycjami napisanymi kilka lat bądź dekad temu. Odbiór współczesnych dźwięków, rozbrzmiewających między barokowymi stropami, obiektami z czasów romantyzmu i wirtualnymi śladami Mickiewicza, to niecodzienne doświadczenie.

***

>>Więcej informacji o koncertach kameralnych w Muzeum Pana Tadeusza.


fot. materiały promocyjne artystów