Dickinson we Wrocławiu – spotkanie
z Jerzym Jarniewiczem, Martą Koronkiewicz
i Ewą Rajewską
- 29 lipca 2021 (czwartek), godz. 18.00
- kawiarnia Popiół i Diament
- wstęp bezpłatny, liczba miejsc ograniczona
- transmisje online na profilach Muzeum Pana Tadeusza i Wydawnictwa Ossolineum na Facebooku
Zapraszamy do udziału w spotkaniu poświęconym twórczości Emily Dickinson. W rozmowie o wydanym kilka tygodni temu „Wyborze poezji” autorki z Amherst w serii Biblioteka Narodowa udział wezmą Jerzy Jarniewicz i Ewa Rajewska. Dyskusję poprowadzi Marta Koronkiewicz.
Rok 2021 w serii Biblioteka Narodowa zainaugurowany został tomem Emily Dickinson, której odważne i nietuzinkowe dzieło w symboliczny sposób przygotowało podwaliny pod całą lirykę nowoczesną. W utworach poetki z Amherst spotykają się tradycja i pionierska wizja świata.
Jej dzieła są poezją „momentów, chwilowych nastrojów i spostrzeżeń, zmiennych perspektyw i wewnętrznego dialogu”; poezją „czasu rozchwiania i toczącej się zmiany” – pisze Agnieszka Salska, autorka wstępu i opracowania do prezentowanego tomu.
Ponad pięćsetstronicowa edycja oprócz obszernego, kontekstowego wprowadzenia zawiera przeszło czterysta wierszy w przekładach Stanisława Barańczaka, Kazimiery Iłłakowiczówny, Wacława Iwaniuka, Ewy Kuryluk, Krystyny Lenkowskiej, Macieja Maleńczuka, Ludmiły Marjańskej, Artura Międzyrzeckiego, Tadeusza Sławka i Andrzeja Szuby.
Tajemnica, jaką okryte jest życie Emily Dickinson, wyjątkowość miejsca i czasów, w jakich przyszło jej żyć oraz niezwykłość jej poezji sprawiają, że twórczość autorki z Amherst ciągle rezonuje i inspiruje: jest czytana, komentowana oraz tłumaczona.
Spotkanie online
O poetce
Emily Dickinson (1830–1886) była wszechstronnie wykształconą, zaznajomioną tak z wiedzą o kulturze czy historią filozofii, jak też z prowadzeniem gospodarstwa kobietą. Żyła w epoce wiktoriańskiej, na rubieżach ówczesnego świata. Przez ostatnie dwadzieścia lat swojego życia unikała spotkań z ludźmi, nie wychodziła z domu, co sprawiło, że zyskała opinię samotniczki. Gdy w 1886 roku umarła, jej siostra Lavinia znalazła rękopisy ponad 1700 wierszy, skrupulatnie pogrupowanych w stosy, ukrytych w osobistym kuferku.
Życie Emily Dickinson przypadło na szczególny okres w historii Stanów Zjednoczonych. Okres naznaczony sporem między Północą a Południem, który w 1861 roku doprowadził do wojny. Konflikt ustanowił na amerykańskiej scenie literackiej wyraźną cezurę pomiędzy koncepcją świata i człowieka zbudowaną na wierze w niezmienne prawa boskie i prawa natury a popartą dokonaniami dziewiętnastowiecznej nauki i filozofii wizją rzeczywistości jako ciągłej zmiany.
Poezja Dickinson wyrosła z niespotykanej mieszanki pionierskiej twardości charakteru, językowej błyskotliwości oraz intensywnie introspektywnej purytańskiej duchowości. Trudno jednak nie zauważyć, że całą twórczość poetki przenika poczucie straty – krótki moment spełnienia ulokowany jest zawsze w przeszłości, a nadzieja na rekompensatę w przyszłym życiu pozostaje bardziej potrzebą serca niż przedmiotem wiary.
Podobnie jak pisarstwo Walta Whitmana dzieło Dickinson stanowi źródło poezji północnoamerykańskiej. To jedno z największych dokonań literatury światowej ma również bogatą i fascynującą historię w polszczyźnie. Czytając „polską” Dickinson, można dostrzec wielość języków, jakimi posługiwała się nasza liryka ostatniego półwiecza, prześledzić ewolucję poetyckiego smaku i estetycznych upodobań, a także doświadczyć specyfiki przekładu literackiego.
