„W Lema widmowej bibliotece jest jednak coś więcej niż tylko zmęczenie fabulacją: rolę najistotniejszą gra w tych utworach nie tyle skrótowość, ile dwupoziomowość prezentacji zmyślonego dzieła, wplecenie jej w tok opowieści elokwentnego a fikcyjnego »recenzenta«, który nie tylko streszcza, ale też wyraża swoje zdanie o poglądach i twórczej kompetencji równie fikcyjnego autora. W ten sposób każda idea jawi się owinięta w podwójnie dystansujące opakowanie, wpleciona zostaje od razu w Wielkie Gadanie, które jest krwiobiegiem kultury, instancją pośredniczącą nie tylko w naszych próbach docierania do materialnej prawdy o świecie, ale też w każdym porozumiewaniu się ludzi między sobą. Ta elokwencja robi czasem wrażenie komiczne i sama jest przedmiotem parodii, ale niekiedy jawi się jako swoisty amortyzator, chroniący przed apodyktycznością jakiejś idei, jej bezceremonialnym czy wręcz brutalnym kwestionowaniem wszystkiego, do czego skłania nas w myśleniu przyzwyczajenie czy tzw. zdrowy rozsądek” – Jerzy Jarzębski w „Apokryfach Lema” 

*Materiały Organizatora