Pan Tadeusz w języku esperanto

Pan Tadeusz w języku esperanto

• środa, 10 stycznia 2018, godz. 17.00
  wstęp wolny

Zapraszamy do Muzeum Pana Tadeusza na spotkanie z epopeją Adama Mickiewicza w języku esperanto.

Ludwik Zamenhof, okulista, utalentowany poliglota, wybitny znawca problemów lingwistycznych i genialny interlingwista, w 1887 roku wydał pierwszy podręcznik do nauki ję­zyka esperanto pt. Język międzynarodowy – przedmowa i podręcznik kompletny pod pseudonimem „doktoro Esperanto”, co oznacza „doktor, który ma nadzieję”. Projekt Zamenhofa bardzo szybko zyskał licznych zwolenników na całym świecie, potwierdzając prostotę i użyteczność języka, także poprzez tysiące naukowych i literackich publikacji.  Projekt Zamenhofa bardzo szybko zyskał licznych zwolenników na całym świecie, potwierdzając prostotę i użyteczność języka, także poprzez tysiące naukowych i literackich publikacji. Polska literatura znana jest na świecie w dużej mierze dzięki przekładom na język esperanto – mówi Małgorzata Komarnicka, interlingwistka i wykładowczyni języka esperanto. – Tłumaczenie „Pana Tadeusza” przez Antoniego Grabowskiego, który uważał, że ta praca jest praktycznie niemożliwa, do dziś uchodzi za arcydzieło, zaś „Faraon” Bolesława Prusa został przetłumaczony na język chiński nie z języka polskiego, ale właśnie z języka esperanto.

Zaproszeni do Muzeum Pana Tadeusza goście Tomasz Chmielnik i Lidia Ligęza, znani tłumacze prozy i poezji na język esperanto, opowiedzą, jak przebiegała praca nad najnowszym wydaniem epopei. Przybliżą także tłumaczenie dokonane przez Antoniego Grabowskiego oraz przeczytają kilka fragmentów Pana Tadeusza w języku esperanto i dla porównania w języku polskim.

Spotkanie, które odbędzie się w środę 10 stycznia 2018 o godz. 17.00, poprowadzi Małgorzata Komarnicka. W księgarni Muzeum Pana Tadeusza będzie można kupić epopeję w języku esperanto.

współpraca: Europejskie Centrum Edukacji Międzykulturowej

Goście

Tomasz Chmielnik – germanista, polonista oraz wykładowca literatury esperanckiej na Interlingwistyce przy Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przetłumaczył na esperanto około dwieście książek. Tłumaczy z języka niemieckiego, rosyjskiego, angielskiego, jidysz i hiszpańskiego. Jest wiceprzewodniczącym Światowej Akademii Literatury Esperanto. Do roku 2008 był redaktorem naczelnym czasopisma „Pola Esperantisto”, a w latach 2008–2010 redaktorem niezależnego kwartalnika „Spegulo”.

Małgorzata Komarnicka – filozof, interlingwista, metodyk i wykładowca języka esperanto. Członek Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa O/Warszawa, adiunkt Międzynarodowej Akademii Nauk w San Marino. Jest autorką wielu artykułów w czasopismach esperanckich oraz redaktorem inicjującym najnowszego słownika języka esperanto Słownik Minimum E. Malewicza. W latach 2009–2010 asystentura w Niemczech zakończona I nagrodą jako przykład „Dobrej Praktyki”. Inicjatorka wielu imprez edukacyjnych, ale przede wszystkim „Jaki wspaniały jest ten świat”, „Europejskiego Festiwalu Piosenki Esperanckiej”, „Międzynarodowego Sympozjum” oraz od tego roku prezentowanego „… ziemię moja znam – … la teron mian mi konas”. Prezes Europejskiego Centrum Edukacji Międzykulturowej.

Lidia Ligęza – urodziła się, uczyła i zdała egzamin maturalny w Nowym Sączu. Jest filologiem, absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, magistrem z zakresu historii literatury. Pracę magisterską Podłoże folklorystyczne „Klecht Polskich” Bolesława Leśmiana napisaną pod naukową opieką prof. dr. Kazimierza Wyki opublikowała w czasopiśmie naukowym „Pamiętnik Literacki”. Jest także autorką kilku opublikowanych rozpraw naukowych o folklorze w polskiej literaturze m.in. o twórczości Tadeusza Nowaka. Pracowała na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego jako asystentka, później, od roku 1983 jako kustosz Muzeum Stanisława Wyspiańskiego (Filia Muzeum Narodowego w Krakowie) zajmując się literacką i malarską twórczością tego wybitnego polskiego modernisty. Jako studentka Uniwersytetu Jagiellońskiego uczęszczała na lektorat języka esperanto prowadzony przez prof. Mieczysława Sygnarskiego. Od roku 1975 uczyła esperanta na kursach i na wczasach esperanckich m.in. podczas organizowanych przez Polski Związek Esperantystów we Wrocławiu Międzynarodowych Wczasów „Ora Pola Aŭtuno” (Złota Polska Jesień) w Międzygórzu. Od roku 1987 była lektorką języka esperanto na Uniwersytecie Jagiellońskim i Akademii Medycznej. Pracowała także jako lektorka podczas zimowych i letnich szkół dla studentów z Kielc, w Świętej Katarzynie i dla studentów z Wielkopolski, w Toruniu. Była przewodniczącą Wojewódzkiego Klubu Esperanto przy Krakowskim domu Kultury „Pod Baranami”. Do roku 1983 była członkiem kolegium redakcyjnego czasopisma „Pola Esperantisto” (Esperantysta Polski). W Międzynarodowej Akademii Nauk w San Marino uzyskała w roku 1991 tytuł magistra nauk humanistycznych, a następnie otrzymała tytuł docenta. Od roku 1996 jest przewodniczącą Krakowskiego Towarzystwa Esperanto i współredaktorką klubowego biuletynu „Apudvistula Bulteno”. Pracuje jako wykładowca literatury esperanckiej w Podyplomowym Esperantologicz-nym Studium przy Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, pod kierownictwem prof. Ilony Koutny. W latach 2008–2010 współpracowała z redaktorem Tomaszem Chmielikiem przy wydawaniu niezależnego kwartalnika „Spegulo”. Jest tłumaczką na język esperanto, szczególnie zajmuje się współczesną polską poezją, a także pisze oryginalnie. Autorka 8 oryginalnych i 16 tłumaczonych publikacji książkowych. Przetłumaczyła około 650 wierszy wybitnych polskich poetów współczesnych m.in. Gałczyńskiego, Herberta, Poświatowskiej, Miłosza i Szymborskiej. W Pola Esperantisto ukazały się jej artykuły o twórczości znanych polskich literatów. W prestiżowej serii Światowego Związku Esperantystów „Oriento – Okcidento” nr 50, w roku 2015 ukazał się obszerny tom wierszy Wisławy Szymborskiej „Mi inventas la mondon”(Obmyślam świat), którego znaczną część przetłumaczyła na język esperanto. Ostatnio przetłumaczyła na j. esperanto dwa dramaty Witkacego: W małym dworku i Szewcy.

Fot. Błażej Wiśniowski