Białe noce
- premiera online:
15 października 2021 (piątek), godz. 18.00
- tekst i reżyseria: Marzena Sadocha
- występują: Marta Parzychowska i Piotr Nerlewski
- wykonanie i kompozycja piosenek: Patrycja Hefczyńska/Broad Peak z udziałem Pawła Chrzanowskiego
- realizacja dźwięku: Julia Nowaczyńska
- kurator projektu: Paweł Zaręba
W ramach wydarzeń towarzyszących wystawie „Pan Tadeusz Różewicz” zapraszamy na premierę słuchowiska „Białe noce” w reżyserii Marzeny Sadochy.
„Białe noce” – słuchowisko
Rozmowa Pawła Zaręby z Marzeną Sadochą
Od reżyserki
Wyobraźcie sobie, że powietrze nagle staje się różowe. Albo zaczyna się epidemia. Albo słońce przestało wschodzić. Jak będziemy potem żyć? Jeśli przeżyjemy.
Wyobraźcie sobie śmierć stu tysięcy ludzi w jednym roku. To wydarzyło się naprawdę, to wydarzyło się w tamtym roku.
Tego nie można sobie wyobrazić, nie ma do wyobrażenia tego wszystkiego wystarczająco dużych przestrzeni. A to jeszcze nie koniec.
Samotność chorych w szpitalach na stadionach pod białym światłem jarzeniówek i samotność zdrowych zamkniętych w klatkach z betonowych bloków są podobne. Rozbierają człowieka do jego części podstawowych i pokazują przestraszoną słabość. Pomiędzy monologi miłosne, trochę jak odległe wspomnienie lata, kiedy jeszcze można było jechać nad morze, las był otwarty a ludzie całowali się bez zachowania dystansu. Trochę jak majak znudzonego jednostajnym krajobrazem, kuchnia, pokój, okno, umysłu.
Różewicz rozbiera wiersz z poezji i w sytuacji po katastrofie, stoimy z nimi w tym samym martwym punkcie.
Wyobraźcie sobie, że jest po katastrofie. Bo jest.
Marzena Sadocha
O twórcach
Marzena Sadocha
Dramatopisarka, reżyserka, była dramaturżka Teatru Polskiego we Wrocławiu, wykładowczyni i doktorantka DSW we Wrocławiu. Dramaturżka przedstawień „LINCZ: Pani Aoi. Wachlarz. Szafa” (reż. A. Olsten, 2007), „Hamlet” (reż. M. Pęcikiewicz, 2008), „Come true” (reż. M. Stankiewicz, 2017). Autorka dramatów „Małe dziecko” (finał Konkursu Metafory Rzeczywistości, 2011), „Za chwilę spadnie bomba” (półfinał IV edycji Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej 2011, wyróżnienie w Konkursie Metafory Rzeczywistości 2012), współautorka „Czy Pan to będzie czytała na stałe? (reż. M. Kmiecik, 2012). Autorka „Media Medea” (premiera, reż. M. Liber, 2015), „SZUKAM NA TWOIM CIELE. Snapchat” (czytanie: reż. E. Marciniak, 2014), „PTAKI KTÓRE JEM” (czytanie: reż. M. Liber, 2014), „Dopóki mam język. 16 minut” (czytanie: reż. M. Liber, 2016), „Brudny śnieg” (2016), „Słowa mają czołgi” (2017), „Lodowce właśnie się topią” (2020), „Język, którego nie ma” (2020). Reżyserka i autorka tekstów „Tu mówi Elektra” (Teatr Muzyczny Capitol, 2017). Przygotowała performanse „My, karły” (Instytut Teatralny, 2011), „Roma movie” (Teatr Polski we Wrocławiu, 2012), „Mów do mnie głębiej” (BWA Studio, 2017), „Nieuniknione” (BWA Studio, 2018), „Noc przed oczy nagle upadła” (Instytut im. Z. Raszewskiego w Warszawie, 2019), „Dosłownie fizyczny skurcz serca” (Wrocławski Teatr Współczesny, 2019). Przygotowała czytania: „HamletMaszyna” (2008), „Za chwilę spadnie bomba” (2013), „Mały książę” (2013, 2014), „Łaknąć” S. Kane (PC Drama Gdańsk, 2019). Tekst „Monolog o rzeczach najważniejszych” wystawiony był w Teatrze Arabesky w Charkowie (reż. S. Oleshko, 2018).
Jej prace były częścią wystawy „Polska gościnność” we Wrocławskim Muzeum Współczesnym (2019). Stypendystka MKiDN, ZAiKS i Wrocławskiego Domu Literatury. Jej dramaty drukowały „Dialog”, „Notatnik Teatralny” i „Opcje”. W Muzeum Pana Tadeusza wyreżyserowała w grudniu 2020 roku słuchowisko „Ptaki nocne” według własnego dramatu, które otrzymało główną nagrodę w pierwszej edycji ogólnopolskiego konkursu „DIG IT” organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.
Paweł Zaręba
Organizator i producent projektów artystycznych, debat kulturalnych, słuchowisk („Ptaki nocne”, 2020) i spektakli („Dziady części III Ustęp”, Fundacja The Right to Art – Dialog ze Sztuką w koprodukcji z Instytutem im. J. Grotowskiego, 2020). Obecnie pracuje w Dziale Organizacji Wydarzeń Muzeum Pana Tadeusza. Współtwórca ruchu Publiczność Teatru Polskiego we Wrocławiu. Współzałożyciel i prezes Fundacji The Right to Art – Dialog ze Sztuką.
Marta Parzychowska
Absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu na wydziale aktorskim i była studentka Uniwersytetu Warszawskiego na wydziale filozofii. Stale współpracuje jako asystentka Wojciecha Kościelniaka, zrealizowała z nim „Blaszany bębenek” w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu, „Koniec” koncert Galowy 40. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, „Operę za trzy grosze” w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi, „Kapitan Żbik i żółty saturator” w Teatrze Syrena w Warszawie (obsada aktorska, asystentka reżysera), „Śpiewak Jazzbandu” w Teatrze Żydowskim w Warszawie. Zagrała w „Nocnym metrze” w reżyserii Michała Walczaka w Teatrze WARSawy (obsada aktorska, asystentka reżysera). W 2018 roku zagrała w spektaklu „Wkurwione kobiety w leju po Polsce”, który został wyróżniony w nurcie Off PPA. W Teatrze Miejskim w Lesznie uczestniczyła w Warsztatach Mistrzowskich prowadzonych przez Stanisławę Celińską oraz Jerzego Satanowskiego. Brała udział w warsztatach prowadzonych przez Pawła Miśkiewicza (AST), Annę Zubrzycki (Teatr Pieśni Kozła) i Jane Radvik (Instytut Grotowskiego). Jest laureatką Stypendium Artystycznego Prezydenta Wrocławia 2018/2019. Jest autorką scenografii, kostiumów i projekcji w spektaklu dyplomowym ,,Wesele” AST Wrocław w reżyserii W. Kościelniaka.
Piotr Nerlewski
Absolwent krakowskiej AST. Debiutował w 2015 roku w Teatrze Polskim we Wrocławiu gdzie zagrał w „Media Medei” (reż. Marcin Liber). Kolejne role: „Śmierć i dziewczyna” (reż. Ewelina Marciniak, 2015, Teatr Polski we Wrocławiu), „Portret trumienny” (reż. M. Kmiecik, 2017 w Teatrze Polskim w Poznaniu), „Odys” (reż. E. Marciniak, 2018 w Teatrze Polskim w Poznaniu), „Nogi Syreny” (reż. J. Drozda, 2018 w Teatrze Syrena), „Michaś” (reż. M. Urbaniak, 2019, na Scenie Roboczej w Poznaniu), „Extravaganza o homofilii” (reż. J. Drozda, 2019, Teatr Polski w Poznaniu), „Historia przemocy” (reż. E. Marciniak, 2019, Teatr im. A. Fredry w Gnieźnie) W 2015 roku zdobył nagrodę specjalną „Dla aktorów, których chcielibyśmy oglądać na ekranie telewizyjnym i filmowym” za rolę Killera w spektaklu dyplomowym „Amok. Pani Koma zbliża się!” w reż. Marcina Libera na XXXIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi.
Patrycja „DjPatrisia” Hefczyńska
Djka, autorka tekstów i muzyki. Znana z zespołów Husky, Oszibarack czy Girl&NervousGuy. W 2002 roku reprezentowała Polskę na RedBullMusicAcademy w Nowym Jorku/Londynie. Zagrała w wielu miejscach w Europie i na świecie, m.in. w Czechach, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Rosji, Finlandii i Japonii. Wystąpiła jako support przed koncertem Bjork, pierwszym w Polsce. Ważniejsze wydarzenia: Festiwal Nowe Horyzonty, Heineken Opener Festiwal, Off Festiwal, Europavox, Euroculture Street Festival, Wrocław Podwodny, Malta Poznań, Camerimage. Współpracowała z teatrami w Polsce, m.in. Teatrem Współczesnym, Teatrem Lalek we Wrocławiu czy Teatrem Śląskim w Katowicach. Najnowszy projekt nosi nazwę Broad Peak. Jesienią 2018 roku premierę miał najbardziej osobisty i akustyczny album „Zimowe morze”.
Julia Nowaczyńska
Miała zostać tancerką, ale zakochała się w radiu; realizatorka dźwięku, absolwentka Politechniki Wrocławskiej na Wydziale Elektroniki. Zaczynała w Akademickim Radiu LUZ, gdzie była szefową działu techniki, obecnie zasiada za konsoletą w Radiu Wrocław. Poza codzienną realizacją audycji na żywo zajmuje się postprodukcją reportaży radiowych, materiałów promocyjnych oraz nagraniami spikerskimi; kolekcjonerka płyt z muzyką, zagorzała fanka australijskiego zespołu Hiatus Kaiyote.
