Czterdziesty dziewiąty odcinek podcastu „W księgarni” to omówienie zbioru esejów „Kafka idzie do kina” Hannsa Zischlera, w tłumaczeniu Małgorzaty Łukasiewicz wraz z posłowiem Łukasza Musiała, polskiego kafkologa, tłumacza między innymi „Próz utajonych” Franza Kafki. 

Zischler  urodził się w 1947 roku w Norymberdze. Jest niemieckim aktorem, reżyserem telewizyjnym i teatralnym, pisarzem i wydawcą, fotografem i tłumaczem. Studiował filozofię, etnologię, muzykologię oraz literaturę na uniwersytetach w Monachium i Berlinie. Po studiach pracował jako tłumacz i redaktor. Wystąpił w blisko stu pięćdziesięciu filmach, programach telewizyjnych, sztukach teatralnych. Grał w filmach Agnieszki Holland, Stevena Spielberga, Wima Wendersa czy Liliany Cavani. Jest autorem między innymi książek „Lady Earl Grey” z 2012 roku i „Berlin ist zu groβ für Berlin” z 2013 roku. Największą sławę przyniosły mu jednak eseje „Kafka geht ins Kino”, czyli „Kafka idzie do kina” z 1996 roku, w Polsce opublikowane dopiero dwadzieścia cztery lata później. Zischler tłumaczył też na niemiecki dzieła Jacques’a Derridy, Jeana-Luca Godarda i Hugh Kennera. 

Małgorzata Łukasiewicz tłumaczyła utwory takich twórców jak Hermann Hesse, Richard Wagner, Theodor W. Adorno, Thomas Mann, Max Frisch, Patrick Süskind. A także filozofów: Fryderyka Nietzschego czy Hansa Georga-Gadamera. Laureatka wielu nagród w kraju i za granicą, między innymi: nagrody „Literatury na Świecie” za całokształt dorobku przekładowego; nagrody Polskiego PEN Clubu; nagrody „Zeszytów Literackich” imienia Pawła Hertza; nagrody im. Hermanna Hessego; Nagrody im. Kazimierza Wyki. Małgorzata Łukasiewicz jest członkinią jury Nagrody Literackiej Gdynia. 

Książka Zischlera opowiada o początkach kina niemego, kiedy wyświetlano pierwsze obrazy bez dźwięku. W książce opisano wizyty Franza Kafki w różnych kinach Europy, w Paryżu, Berlinie, Pradze, Weronie. Zischler czerpie informacje o wizytach Kafki w „kinematografach” z wiarygodnych źródeł, m.in. z jego listów napisanych do Felicji oraz z skrupulatnie prowadzonych dzienników, głównie z pierwszej i drugiej dekady dwudziestego wieku. 

„Kafka idzie do kina” to także zbiór pocztówek; afiszy i plakatów filmowych; relacje z wspólnych podróży z Maxem Brodem; cytaty poetów z epoki; recenzje filmowe. Książkę opatrzono wieloma ilustracjami: zdjęciami kin, afiszami i anonsami filmów, fotosami z ekranizacji, zdjęciami aktorów, okładkami tygodników czy zdjęciami oldschoolowego fotoplastykonu. Wydana przez Ossolineum książka jest nie tylko filmową panoramą epoki ukazaną oczami Franza Kafki.