Stanisław Sławomir Nicieja – historyk, autor m.in. biografii Juliana Leszczyńskiego-Leńskiego i Adama Próchnika. Przez wiele lat, nagrobek po nagrobku, opisywał Cmentarze Łyczakowski i Orląt we Lwowie. W 1988 roku, po wielu latach prowadzonych na własną rękę badań, opublikował w Wydawnictwie Ossolineum monografię ,,Cmentarz Łyczakowski we Lwowie’’. Książka, pierwotnie planowana na kilka tysięcy nakładu, miała w ciągu dwóch lat trzy wydania i została sprzedana w nakładzie ćwierć miliona egzemplarzy. Kolejna ,,lwowska’’ monografia – ,,Cmentarz obrońców Lwowa’’ (1990) rozeszła się w 50 tysiącach. Pod koniec 1998 roku ukazał się ,,Łyczaków. Dzielnica za Styksem’’, będący opowieścią o ludziach spoczywających na lwowskich cmentarzach. Później były kolejne książki i albumy, m.in. „Tam gdzie lwowskie śpią Orlęta”, „Twierdze kresowe Rzeczypospolitej: Historia, legendy, biografie”, „Kresowe Trójmiasto. Truskawiec-Drohobycz-Borysław”. Jest też współautorem kilkunastu filmów dokumentalnych poświęconych Kresom i Lwowi. 

W 2012 roku rozpoczął cykl „Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych”. W kolejnych tomach opisuje dzieje miast i miasteczek, które po 1945 roku wyrokiem historii znalazły się poza granicami Polski, ludzi zamieszkujących je dawniej i dziś oraz losy tych, którzy zdecydowali się opuścić rodzinne domy i osiedlić w nowych granicach Polski. Do tej pory ukazało się 14 tomów cyklu, autor przygotowuje kolejne. 

Urodził się w r. 1949 w Strzegomiu, Studiował na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu; pozostał związany z uczelnią po jej ukończeniu, od 1989 jest jej profesorem. W 1996 roku, dwa lata po powstaniu Uniwersytetu w Opolu, Stanisław Nicieja został jego rektorem. Był rektorem przez dwie kadencje w latach 1996–2002, potem w latach 2005–2008, i po raz kolejny w latach 2012–2016.

„Profesor Nicieja jest człowiekiem, któremu spełniło się w życiu kilka marzeń, m.in. to o powstaniu w Opolu uniwersytetu. Ale najważniejszym było marzenie każdej osoby piszącej, by znaleźć temat życia, taki który człowieka poniesie, pozwoli wgryzać się w temat coraz głębiej, ale jednocześnie odwdzięczy mu się za włożony wysiłek, pracę i serce. Dla prof. Niciei takim temat stał się Lwów. Najpierw Lwów jako miejsce fascynujące, szczególne, jedyne na ziemi, a potem także Lwów jako mit. I to mit rosnący, przejmowany przez kolejne pokolenia. Mit, który po latach, kiedy próbowano go zamilczeć, wybuchnął ze zdwojoną siłą.

A gdy opisał Lwów, ruszył w głąb Kresów. Tak rodziły się kolejne tomy Kresowej Atlantydy, opowieści o historii i mitologii miejsc dla wielu Polaków świętych i wciąż pamiętanych, uwiecznionych nie tylko w Trylogii Henryka Sienkiewicza, ale także w setkach opowiadań, powieści i wspomnień”.